Het verlengd pinksterweekend is begonnen. Malin heeft een slaapfeestje bij Mila, Kurt is nog steeds in de Vogezen. De ideale moment voor Sushi. Siebe en ik zijn daar verzot op en aangezien we de enige zijn in dit huis is het telkens opnieuw wachten tot we het kot nog eens voor ons alleen hebben. Vanavond dus ... Achteraf, en met de overschot van sushi op onze schoot, kijken we samen de film "remember sunday". Een romantisch drama met een vleugje humor. Gus, dé ideale man, is zijn korte termijn geheugen kwijt. Elke ochtend als hij opstaat is hij alles van de dag voordien vergeten. Zijn lange termijngeheugen werkt perfect. Hij weet dus wel wie zijn beste vriend is maar vergeet telkens opnieuw dat hij gescheiden is van zijn vrouw. De avond eindigt een klein beetje in mineur. Ik ga niet in detail treden, dat zou Siebe niet willen, maar laten we zeggen dat een meid van 12 jaar mij terecht op mijn plaats gezet heeft. Dus dat is wel even slikken ... De storm gaat liggen en ik val in slaap dicht bij haar, terwijl ze mij een verhaal vertelt. Wat hou ik toch van die meid!
Hoe was mijn eerste volle dag thuis? Vermoeiend en dat had ik niet verwacht. In het ziekenhuis leek het alsof ik weer helemaal de oude was (op de bloedwaarden na). Eens thuis gekomen blijkt dat ik dat toch wat onderschat heb. Het is ontzettend fijn om niet meer een hele dag in een bed te liggen tussen vier muren. Daar staat dan wel tegenover dat je zelf de tafel moet dekken en boterhammen moet smeren en dat vraagt energie. En ik voel dat die nog steeds ontbreekt in mijn bloed. Terug wat ijler in mijn hoofd, tintelingen in de handen en kort van adem. Zondag zou Nora komen slapen. Dat is een kleine meid van 3, geboren op dezelfde dag als Malin. En superfan van Siebe en Malin. We zouden maandag naar planckendael gaan. Met pijn in mijn hart heb ik het afgezegd. Ik wil nu even alles op alles zetten om die bloedwaarden terug op pijl te krijgen en dat wil zeggen heel veel rusten en elk risico uit de weg gaan. Kelly, Nora haar mama, heeft hier alle begrip voor en Nora zelf was nog niet op de hoogte. Desalniettemin vind ik het echt sneu. Nu heb ik tijd om zulke dingen te doen en lig ik maar wat te liggen in een bed.
Het wordt spannend afwachten tot dinsdag. Dan zie ik mijn endocrinoloog terug en hoop ik antwoorden te krijgen op een aantal pertinente vragen. Daarna laat ik bloed trekken en als de waarden goed zijn volgt er woensdag weer een dubbele chemo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten