3 dagen (woe 17 maart 2015) voor ik een geweldige fantastische fuif zou geven op mijn veertigste verjaardag, kreeg ik te horen dat ik een agressieve vorm van borstkanker heb. Sommige vrienden waren al mee in het verhaal, anderen nog niet. Wat doe je dan? Ik heb ervoor gekozen om te vieren en iedereen in de mate van het mogelijke op voorhand op de hoogte te brengen. Ik wou een feest zonder kanker en op die manier heeft de kanker slechts een hele kleine plaats gekregen op 20 maart want we hebben het er niet over gehad (of toch bijna niet), we gingen feesten .... en dat hebben we gedaan. Iedereen die er was, moest er zijn en zij die er fysiek niet konden geraken waren er ook. Ik had een prachtig kleed (dikke merci Barbara voor de nieuwe kleuren in mijn leven), mijn haar zat geweldig (Thanks Stéphanie) en het gezelschap was fenomenaal. Dank je wel Kurt, Siebe en Malin, de liefdes van mijn leven.
Ronny en Annemie, Papa en mama (in gedachten daar twijfel ik niet aan), van wie ik zielsveel hou.
Ann en Steven, Kim en Kris, Caro, Kirsten en Guy, Kaat en Pat, Aris, Ann en Alex, Inge, Peter en Inge, Kelly friends voor live
Mupke en Kris, Sofie en Dominique, Frank en Kristien, de nichtjes met hun trouwboek.
Lowie (thanks voor de slow) en Renz (in dromenland) mijn twee petekinderen.
Koen, Andes, Daan, Kristel, Lize, Daan, Kris, Opa en Oma van Duffel, niet zo maar mijn schoonfamilie.
Bart, Jan en Hans (in de verre ardennen) mijn partners in crime.
Amina, Carla, Filip, Ilse, Twetna, Gloria, geweldige (ex) collega's
Staff en Mathias voor het geweldige en oprechte verassingseffect
Den Hintjes die er voor, tijdens en na elke feestje is, een geweldig fijne kerel.
Demi, onze babysit en supervisor.
Sara en Fien voor de extra handjes.
Na het feest starten de onderzoeken, mijn telefoon staat niet stil en hoeveel deugd de aandacht mij ook doet, ik slaag er niet in om iedereen terug te bellen, te mailen, soms blijven mijn SMS'en zelfs een beetje hangen. Aan de andere kant wou ik ook een naslagwerk. Voor mezelf. Dus ik schrijf graag vooral voor mezelf, heel oprecht, zoals ik het beleef, voel en ervaar. En met plezier deel ik deze schrijfsels graag met jullie. Zo ontstond het idee van een blog. Dus als je even niets van me hoort, hoop ik dat je dat begrijpt en hoop ik dat deze blog ons in verbinding brengt. Bottom line jullie zijn gewoon met teveel en dat is zalig om op je 40ste vast te stellen dat je omringd bent met zoveel lieve, fijne, vaak ook grappige en oprechte mensen maar dat vraagt een goed timemanagement en telefoonfactuurmanagement.
Dank je wel
Xxx
Tot slot nog even meegeven dat ik en taalfouten twee handen op één buik zijn. Ik heb een copywriter achter de schermen die er systematisch de taalfouten uit haalt. Maar zodra een schrijfsel af is, post ik het .... vaak met schrijffouten (die er achteraf weer uitvliegen). Lees er gewoon over, of laat het mij even weten. Dit is wie ik ben en ik vind het belangrijker wat ik schrijf dan hoe ik het schrijf, dat zijn maar regels die ik na 40 jaar nog steeds niet onder de knie heb. Ik heb wel de ambitie om er heel attent voor te zijn en ik zou het de max vinden als deze blog mij daarbij helpt. Dus taalpuristen onder jullie, laat je helemaal gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten