De operatie is achter de rug. Ik ben opgelucht. De kanker is uit mijn lijf. Het viel heel goed mee. Op dinsdag binnen, donderdag weer buiten. De pijn was dragelijk en het is ontzettend mooi gedaan.
Ik was positief verrast. Heel het internet staat vol met afschuwelijk foto's van borsten met oneffenheden. Voorlopig geen oneffenheid te bespeuren. Met een beetje geluk alleen een litteken. Als het zo blijft smijt ik direct mijn borsten op het internet zodat vrouwen die opzoek gaan naar foto's een realistischer beeld krijgen.
Kurt moest de dag van de operatie werken en in zijn vak kan je niet zomaar zeggen nu blijf ik bij mijn vrouw. Nu als het echt echt moet gaat dat wel. Toen mama beslist had om haar te laten inslapen zat hij in het buiteland, Frankrijk denk ik, zodra hij het hoorde heeft hij de eerste trein terug naar huis genomen. In de avond was hij er en heeft hij nog samen met de kinderen afscheid kunnen nemen van haar. Ik kan op dat vlak ook wel heel goed mijn plan trekken en na zoveel jaren ben je het gewoon dat je er soms alleen voorstaat. Mupke, mijn nicht, zou er zijn als ik wakker werd. En de grote verrassing was dat Sofie mijn ander nicht plots in mijn kamer stond vlak voor ik naar beneden werd gebracht. Dat vond ik echt leuk. Dat het laatste uur voordat ik onder het mes ging er toch gezelschap was. Leuker dan ik aan mezelf had kunnen toegeven voor de operatie.
Hoe meer ik geopereerd word, hoe meer ik bewust het moment van inslapen beleef. Ik vind het intrigerend hoe je van de ene op de ander moment weg bent. De laatste keer voelde ik het echt ontstaan in mijn buik, vervolgens een slappe lach en weg was ik ....
We zijn ondertussen een dikke week later en er is weer veel veranderd.
*Mijn haar groeit nog steeds. Ik heb vanachter aan mijn hoofd een plek die precies sneller groeit dan de rest en daar kan ik mijn haartjes al vastpakken en aantrekken en ze blijven zitten. Je ziet stilaan ook weer vooraan een haarlijn ontstaan.
*Gisterenochtend ontdekte ik dat ook mijn wenkbrauwen, die pas drie weken geleden bijna helemaal verdwenen zijn, ook terug aan het groeien zijn samen met mijn wimpers.
* Als ik wakker ben heb ik meer energie dan voorheen maar ik slaap nog wel veel. De nachten zijn zelden nog onderbroken en dat is een hele geruststelling. Zalig om rond twaalf uur je bed in te gaan en terug wakker te worden om een uur of zeven.
*Ik zweet opnieuw, dat is wel minder. De vapeurs bij wijl en tijd zijn er nog steeds.
*Op de valreep zijn een dikke week geleden mijn nagels voor de helft losgekomen en dat is echt niet fijn. Ik probeer ze nu zo kort mogelijk te houden zodat ze niet inscheuren want dan zie in één slag de helft van mijn nagelbed dat blood ligt. Het doet geen pijn maar het is geen zicht. Mijn twee wijsvingers hebben er al mogen aan geloven.
En tot slot ben ik al een dikke week goed op mijn eten aan het letten. Niet meer snoepen, geen frisdrank. En de kilotjes die zijn blijven plakken door de chemo en het meer eten waarschijnlijk verminderen langzaam. Mijn gezicht lijkt al iets meer terug op de Anouk van vroeger.
Het gaat goed met me. Binnen twee weken ga ik terug naar Leuven voor de uitslag van de tumor en inspectie van de wonde. Dan weet ik waarschijnlijk ook wanneer de bestraling start. De laatste beproeving. Maar eerst gaan we nog met het hele gezin op vakantie naar Sicilië dat hebben we wel verdiend denk. Allemaal want ook voor Kurt en de meisjes is het een beproeving geweest die ze met grote onderscheiding hebben doorstaan. Thanks x
