Ik begin stilaan vast te stellen dat het leven oppakken nadat je tegen kanker gevochten hebt, veel moeilijker is dan het vechten zelf. Zo voel ik het althans aan. Misschien is het omdat mijn situatie niet alledaags is. Naast het herstel van ... heb je de ziekte van addison en het feit dat mijn stoel is ingenomen door iemand anders. Wat maakt dat ik mij ga moeten bewijzen zodat ik elders een nieuwe kans krijg. Dat is niet evident als je hersenen niet echt mee willen....
Met heel veel goesting en geloof was ik intern beginnen solliciteren. Er was een functie die op mijn lijf geschreven was Business Process Consultant... de eerste analytische testjes waren ok. Al merkte ik toen al dat mijn hersenen mij toch behoorlijk in de steek lieten. Vervolgens een gesprek met mijn toekomstig leidinggevende. Ook dat was een voltreffer. Ik mocht verder naar het assesment en begon stilaan te geloven dat mijn engelbewaarder mij heel goed gezind was. De verschillende gesprekken en testen in combinatie met mijn ochtendbestraling en te weinig rust (ja, ja ik weet het) haalden mijn energiepijl naar beneden. Tegen dat het assesment eraan kwam was ik behoorlijk moe, kon ik geen focus houden en maakte ik de ene basisfout na de andere. De klik met de dame in kwestie was er ook niet echt. Het zal er ook geen goed aan gedaan hebben. Enfin ik zag mijn droomjob als sneeuw voor de zon verdijnen. Ik ben er een heel weekend niet goed van geweest. Fysiek leeg, mentaal een ferme uppercut. Was dit nu het gevolg van de chemo, addison , te weining rust, een heel jaar niet werken of ben ik misschien toch niet zo een getalenteerde projectmanager als ik dacht.
Toen ze mij vertelde dat ik kanker had, heb ik amper een traan gelaten. Nu kreeg ik de tranen in mijn ogen als ik nog maar gewoon terug dacht aan het assesment. Ook dat ging mijn verstand te boven.
Het maakte mij ontzettend verward en zadelde mij op met een schuldgevoel.
Een kleine week later heb ik het van mij kunnen afzetten. Ik probeer terug te geloven dat wat moet zijn wel zal komen. Ik heb ondertussen ook alle lopende gesprekken stop gezet. Het is gewoon te vroeg. Rust en goed voor mezelf zorgen dat is nu belangrijk de rest komt wel later.
