Kurt heeft me vandaag afgezet in Gasthuisberg. Een fijne babbel in de auto over de toekomst. Bouwen we bij of niet. Kopen we een "investeringsappartement" of niet. Door de jaren heen hebben we wel wat bij elkaar gespaard en op de bank brengt het niet op. Moeilijke oefening sinds ik borstkanker heb en de ziekte van Addison, staat er geen enkele bank te springen om mij voordelig geld te lenen. Misschien wel lenen maar de schuldsaldoverzekering zal een ander verhaal zijn.
Ik heb eens grof geteld wat "het krijgen van borstkanker" mij gaat kosten. Een eerste grote prognose komt uit op 8000 euro voor het komende jaar. Natuurlijk staat er op gezondheid geen prijs maar die is er wel, hoe je het draait of keert. En dat zijn soms stomme dingen. Neem nu mijn telefoonrekening. Die loopt elke maand de spuigaten uit. Mensen bellen, ik slaap dus ik bel terug. De factuur gaat via het werk. Dus niet het beste forfaitplan als je met vrienden en familie belt (wel met collega's). Deze maand weer een factuur van 100 euro, en de maand is nog niet om. Sd betaalt hiervan 50 euro. Nu moet je weten dat er andere formules bestaat waarbij ik voor 30 euro per maand onbeperkt kan bellen en sms'en naar alle nummers in België. Ik wacht dus op een akkoord van SD om mijn nummer tijdelijk de laten overzetten en dat vraagt tijd. Ik snap dat wel ... er zullen wel genoeg andere prio's liggen op de personeelsdienst van SD die voorrang krijgen maar het is gewoon zonde van het geld en van het feit dat ik met enige terughoudendheid mensen terugbel. Maar wacht maar binnen enkele weken is dat opgelost en dan gaan jullie iets zien of beter gezegd horen!
De bloedwaarden zijn prima, we kunnen aan de chemo. De assistent vraagt of ik de knobbel nog voel? "Neen" maar wel een harde plek op de rechterkant, groot en niet uitgesproken, waarvan ik de kans zeer groot acht dat het een uitvergroting is van mijn eigen schrik dat de chemo niet aanslaat eerder dan een tumor. Ik ben blij als hij het gordijn dicht trekt en voorstelt van zelf eens te voelen. Dat klinkt zo fout! Ook hij kan geen knobbel vaststellen en voor hem is de rechterkant niet echt verontrustend hard. Goed nieuws al blijf ik een beetje terughoudend omdat het om een assistent gaat. Zou dit onderzoek zijn uitgevoerd door Dr Christiaens dan zou ik niet twijfelen. Dat is een dame met maturiteit en jaren ervaring op haar teller. Dat alleen al geeft vertrouwen.
De dag op de chemo vult zich met het beantwoorden van SMS's, telefoontjes en Siebe haar verjaardag. Het wordt tijd dat ik haar verlanglijstje doorspeel aan Opa en Tante. Daarnaast ga ik opzoek naar een Jazzkamp dat Siebe deze zomer eventueel nog kan doen. Siebe houdt van dansen en zou graag ook Jazz bijdoen. Maar dat wordt wat veel samen met klassiek ballet, spitsen, scouts, dwarsfluit en notenleer. Dan moeten en keuzes gemaakt worden. Ik vind er misschien wel 30 danskampen. Meer dan de helft valt af omdat het meer algemene danskampen zijn. De kans is dan groot dat ze samen komt te zitten met minder ervaren dansers en niet voldoende bijleert. Dat hebben we in het verleden eens gehad en vond ze niet zo leuk. De kampen voor meer ervaren dansers vallen allemaal in de eerste en laatste week van respectievelijk juli en augustus en dan is Siebe reeds bezet. Ik vind er één, nog twee plaatsen, in Kortrijk, kostprijs een kleine 400 euro. Ca va nog want een zekere Ricardo van SYTYCD komt les geven. Dat lijkt me wel niveau. Straks eens polsen bij Siebe naar de goesting, bij Kurt naar de kostprijs en dan hakken we een knoop door.
Om half vijf komt Bart toe, mijn chauffeur van dienst. De nichtjes hadden mij afgelopen vrijdag duidelijk gemaakt dat met de trein en de bus terugkomen van de chemo NOT DONE was des te meer omdat zij met plezier verlof nemen en mij naar huis willen voeren. Wat zit je dan de trein te nemen? Een combinatie van zelfstandig willen zijn, uw plan kunnen trekken, het moeilijk vinden om anderen hiervoor lastig te vallen en denken dat je dat allemaal wel kan en dat het risico minimum is zeker. Ik begrijp hen. De werkelijkheid zal ergens wel in het midden liggen. Ik overschat mezelf in wat ik kan en zijn onderschatten de impact van de chemo. Maar ze doen het met zoveel liefde en ik wil niet dat ze hen zorgen maken in mijn vervoer. Daar heb ik impact op. Of ik beter wordt of niet ook maar hier spelen heel wat anderen factoren een rol waar ik noch zij impact op hebben, het is al dus al erg genoeg dat ze hun daar zorgen in maken.
Hier en nu lijkt het alsof ik de rest van de week genieten tegemoet kan gaan. Het wordt spannend want do en vrij zijn de dagen waarbij ik de vorige twee keren ziek werd en in het ziekenhuis belande. Dat willen ik nu kost wat kost vermijden. Dus ga ik tot en met dinsdag extra voorzichtig zijn, ik wil die derde chemo op rij voor de eerste keer halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten