Ik heb veel geslapen tijdens het wachten. Ik ben zelf met de wagen naar daar gereden om half tien en Kurt is mij met de fiets komen halen rond vijf uur. Als je slaapt gaat de dag snel om. Een paar mails verstuurd, wat sms'en beantwoord. Meer heb ik niet kunnen doen. Te moe. Maf hoe snel de medicatie die je vooraf krijgt en de chemo je lichaam zo uitput. Aan de andere kant vind ik het zalig om die echte moeheid nog eens te voelen en met het grootste gemak je ogen dicht te doen. Ik slaap graag, ik kan ook overal in slaap vallen.
Vroeger, 15 jaar geleden, werkte ik als medisch afgevaardigde. Ik bezocht huisdokters om het medicament Losec, tegen een maagzweer, te promoten. Ik haatte dat! Je moest dan altijd tussen de patiënten in de wachtzaal gaan zitten. Er waren dokters die heel vroeg begonnen en dan zat ik daar en in een mum van tijd viel ik in slaap. De namiddag was ook altijd gevaarlijk. Geen wonder dat ik kort na de fusie met een ander bedrijf werd ontslagen. Ik was zo blij dat ik van die job af was.Sinds ik cortsiol neem is slapen niet meer zo evident. Ik ben zelden of nooit echt moe. Dus ik moet mezelf verplichten om te gaan slapen, terwijl vroeger mijn kaars uit was rond 22/23 uur. Als ik dan in mijn bed kruip, val ik wel onmiddellijk in slaap. Godzijdank want niet moe zijn en wakker liggen heeft geen enkele zin daar wordt een mens serieus ambetant van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten