5 juni 2015 zal neergeschreven worden als ....

5 juni 2015 zal neergeschreven worden als één van de eerste té warme dagen van 2015. Van de ene op de andere dag werd het meer dan 30 graden. En ik was niet de enige die ging barbecueën. Dat werd me al snel duidelijk toen ik in de Colruyt "heel lang" stond aan te schuiven aan de kassa. Wat was me dat om 11 uur in de ochtend op een vrijdag. Volgens mij had heel België vrijaf genomen. Misschien niet zo verwonderlijk vermits men al een hele week op elke site die je aanklikte reclame maakte voor het feit dat de temperatuur uit de pan zou gaan swingen. Heel België keek uit naar de dag dat het meer dan 30 graden werd .... En ik dus ook met een barbecue met enkele (ex)SD collega's.

5 juni 2015 zal ook neergeschreven worden als de dag dat de zon zijn beste beentje voor zette tot 17u30. Ik stap het kleine GB'ke binnen, onder een blauwe hemel, en kom een kwartier later buiten met WC papier, limoenen, geitenkaas en Mechelen kleurt zwart en donker. Amper 1 uur later vliegt onze ligstoel door de tuin en valt de regen met bakken uit de hemel. De bomen gaan wilt tekeer en Malin vindt het geweldig ... om buiten te spelen? Er volgt een stevig onweer dat nog enkele uren zal blijft hangen boven ons huis. Wij, ik en een paar (ex)SD-collega's die op bezoek kwamen, zitten fijn in de living aan de lange tafel met zicht op de tuin. Mijn man, na twee zware draaidagen,  en de kids, staan onder ons tuinhuisafdak te barbecueën. Het enige dat ons scheidt is de regen die nog steeds met bakken uit de hemel valt. En dan ben ik trots op mijn gezin, op mijn man en mijn kinderen en hoe ze mij het leven zo makkelijk mogelijk proberen te maken. En ik moet het niet eens vragen.

5 juni 2015, zal ook de dag zijn dat ik in de ochtend bloed laat trekken om te weten hoe mijn bloedwaarden zijn en de huisdokter beloofd deze door te mailen .... en het vergeet. Of de mail niet toekomt. En het dus wachten wordt tot maandag en dan is het eigenlijk niet meer de moeite van te weten want dinsdag trekken ze in Leuven opnieuw bloed.

5 juni 2015, is ook de dag dat de smaak nog steeds spoorloos is en dat is raar.  Raar is misschien niet het juiste woord. Eerder bedrieglijk. Want alles heeft nog smaak,  alleen ik neem hem niet meer waar. En mijn verstand heeft dat nog niet door. Dus je hebt ongelofelijk veel goesting in de smaak van Buggels met geitenkaas en telkens opnieuw merk je dat die niet komt als je het eet. Zo is dat met Gin Tonic (ik wou er eens eentje proberen), chipolata worstjes, overheerlijke salade met feta, ... Het is eigenlijk al een paar dagen bezig. Niets proeft zoals voorheen. Pikant is nog pikanter en voor de rest is alles flets en flauw. Vreemd... Want Kurt en de kinderen (die hebben mee het eten gemaakt) worden bestoeft door mijn collega's voor de cuisson en de lekkere salade en ik denk "ik heb al beter gegeten".

Tot slot zal 5 juni 2015 ook de dag zijn waarop SD uitgesproken aanwezig was. Niet alleen door de bloemen die ik mocht ontvangen van het DCC managementteam. Ook door mijn GSM abonnement dat eindelijk werd vrijgegeven. Dank je wel Els, en sorry dat ik zo achter je veren zat. Ik hoor dat jullie het heel druk hebben. Sylvie die langskwam over de middag, telefoontje met Ilse en tot slot Filip, Dirk, Gloria en Jurryt die kwamen barbecueën.  En ik stel vast dat, zonder mij, learning nog steeds is zoals ik het altijd gekend heb. Voor mij een onbegrijpelijk geheel individuen, duo's en trio's waarbij het lijkt alsof de klant heel vaak op de laatste plaats komt te staan en eigenbelang de scepter zwaait. Waarbij iedereen je vriend lijkt te zijn maar waar niemand het achterste van zijn tong laat zien. En ik voel nog steeds de drang om dit aan te kaarten. Om mensen te vertellen zie je wel, ook jou overkomt dit, had ik het niet voorspeld? Maar ik moet het loslaten. Blij zijn dat het niet meer de plek is waar ik terug naar toe zal gaan. Blij zijn dat de dag dat ik helemaal genezen ben en terug aan de slag kan, het niet meer daar zal zijn. Gewoon blij zijn ...