Week van 2 maart:
- Ik voel een knobbel in mijn rechterborst. Ik maak mij niet echt zorgen, mijn regels zullen wel op komst zijn.
vrijdag, 13 maart:
- De knobbel is nog steeds niet verdwijnen en we zijn vlak voor het weekend. Ik maak mij zorgen en bel de huisdokter.
- Ik wordt door de huisdokter doorverwezen naar de radioloog, die zijn zus verloren heeft aan kanker. 1 telefoontje van de huisdokter volstond om mij direct te kunnen onderzoeken. Voor de eerste keer valt het woord kwaadaardig.
- Om 11 uur heb ik een punctie in Duffel bij de radiologe. Mijn schoonzus is zo lief om mee te gaan. (Kurt moest werken). Radiologe vermoedt dat het kwaadaardig is.
- Samen met Kurt verneem ik bij de huisarts dat ik borstkanker heb. Mijn gynaecologe zal verwittigd worden en het stuur overnemen van de huisdokter.
- Kirsten, mijn beste vriendin, heeft een vriendin in Gasthuisberg (Leuven). Zij raadt dokter Christieansen aan.
- Carla, mijn collega, raad ook Gasthuisberg aan en dokter Neve.
- Mijn broer stelt voor om alle onderzoeken in Hasselt te laten doen omdat hij daar iemand kent.
Donderdag, 19 maart:
- Anke Roels, mijn gynaecologe, verwijst mij door naar dokter Aerts. Een totaal onbekend iemand.
- Inge, een chirurg die we kennen, bevestigt de naam Christiaensen. Net zoals Carolien, een vriendin, wiens echtgenote huisdokter is.
- Ik geraak niet binnen op Gasthuisberg en bel naar Els, de vriendin van Kirsten, die net thuiskomt met haar boodschappen in de hand. Ze belt mij vrij snel terug en heeft alles gefixt. Ik mag morgen naar Gashuisberg voor een afspraak met het team van Dokter Christiaensen.
- Ik ga alleen naar Gasthuisberg, terwijl vrienden en vriendinnen mijn verjaardagsfeest (40 jaar) voorbereiden. Ik krijg een bevestiging van de diagnose en een beetje meer info.
- Borstkanker, tripple negatief. Dit wil zeggen zeer agressief, grote kans op uitzaaiingen en herval binnen de 3 jaar.
- Ik vermeld mijn vermoeidheid, die nu toch al een hele tijd aansleept en ik de bruine verkleuring van mijn huid
- Ik krijg een afspraak voor een onderzoek van de longen, bot en maag- en darmstelsel.
- Er wordt een foto gemaakt van de longen -> geen feedback
- Ik krijg een echo van mijn maag-,darmstelsel -> na tien angstige minuten een bevestiging dat alles ok is
- Er wordt een botscan genomen -> geen feedback
- Ik zit op de spoed voor een knobbel in mijn rechterbovenhals -> pure paniek en kans is groot dat dit een klier is die reageert op vermoeidheid.
- Om 8 uur de pre-operatieve consultatie -> geen uitzaaiingen, oef! Borstsparend, oef!
- Eerst chemo ( 20 weken) dan een operatie, dat verrast mij omdat ik eerst nog een MRI moet laten nemen en dat kan pas 14 april!!!!!!!! -> Dr Christiaensen maakt de assistente duidelijk dat ze zal moeten informeren bij andere ziekenhuizen. GELUKT 7 APRIL IN BONHEIDEN
- Ik krijg een ingewikkeld over okselontruiming en sentinel.
- Als de oksel aangetast is, volgt een volledige okselontruiming na de chemo tijdens de borstsparende operatie.
- Als de oksel niet aangetast is wordt de wachtschildklier gecontroleerd. Tijdens deze operatie steekt men ook de poortkatheter en de koperspiraal.
- Mijn spiraal (hormonen zoveel mogelijk vermijden) moet onmiddellijk verwijderd worden en vervangen door een koperspiraal.
- Er is onrust over mijn bruine huidverkleuring dus wordt er extra bloed getrokken om te kijken of ik voldoende cortisol aanmaak
- Er worden afspraken vastgelegd voor de MRI, de poortkatheter en de echo voor het plaatsen van de klip.
- Naar de kapper, korte kop ter voorbereiding van ...
- In de namiddag een telefoontje om te zeggen dat er donderdag extra testen zullen komen omdat het cortisol gehalte veel te laag is.
- Van 7u in de ochtend tot 7u in de avond weg ten voordele van borstkanker.
- Eerst een EKG van het hart, dan een echo van het hart.
- Vervolgens wordt er bloed getrokken + een spuit in mijn bed gegeven om de bijnier duidelijk te maken dat hij cortisol moet produceren. Na 45 min opnieuw bloed aftappen .... weer een half uur voorbij en opnieuw bloed trekken.
- Een uurtje vrijaf
- Een sessie over chemo en 2,5 u wachten op een dokter voor al mijn medicatie (tegen de allergische reactie, tegen de misselijkheid, voor witte bloedcellen, tegen de pijn, ....)
- Om half zes sta ik in de winkel voor paaseitjes, telefoon van het ziekenhuis, de cortisol is te laag en ik moet onmiddellijk starten met de medicatie. Dus rennen naar de huisdokter die eerst van niets weet tot zijn vrouw thuiskomt. Dan rennen naar de apotheek die eigenlijk al thuis was.
- 7u in de avond ik ben bekaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten