Rarara waar ben ik?
Ik heb zonet ontbijt op bed gekregen. Ik kan vanuit mijn bed TV kijken. Als ik uit het raam kijk (wel goed kijken) zie ik het water ...... en er hangt een belleke boven mijn hoofd. Inderdaad het heeft alles weg van een hotel maar ze noemen het een ziekenhuis.
2 dagen geleden besef ik dat een vetrijke en suikerrijke voeding uit den boze is. Een ochtendlijke darmcrisis met helselijke (met de nadruk op hel) buikkrampen hebben mij dat duidelijk gemaakt. Dus we gooien het roer om en eten speltbrood met kippewit in plaats van choco. Kip en spinaziepuree in plaats van friet met biefstuk, rijstkoeken in plaats van snoep. Wat een verschil, wat een zaligheid, nog 14 keer chemo wordt terug haalbaar. Als het ene euvel is opgelost dient het andere zich aan. Niezen en een loopneus. Had mijn frank toen al moeten vallen en had ik een dokter moeten raadplegen ..... waarschijnlijk wel. Beter teveel dan de te weinig hoor ik de verpleegster nog zeggen. Ik dOeed het niet, ik ging de stad in met Siebe en in de avond naar het theater met vrienden. Belpop Bonanza, een echte aanrader!
Om 2 uur in de nacht van zaterdag op zondag word ik wakker. Ik heb het koud, een vest helpt niet. Ik meet mijn koorts "36 graden". Mijn keel doet zeer. Ik bel de dokter van wacht omdat je dat bij rillingen moet doen en het is echt wel kantje boordje. Ze stelt voor dat ik een dafalgan neem, een keelpastille neem en als het niet beter gaat na een half uurtje nog eens bel. Het gaat beter, ik val in slaap in de zetel en word een paar keer badend in het koud zweet wakker. Om acht uur gaat mijn wekker, ik sta op en ga naar het toilet. Plots begint alles te draaien en voel ik mijn eten verplaatsen richting mijn keel. Ik leg mij op de grond, voeten omhoog. Het gaat beter. Een tweede poging .... een derde. Ik slaag er niet in om voldoende lang op mijn benen te staan om te plassen. Dan maar weer naar de dokter van wacht. Een andere dokter, met een stem waar ervaring uit spreekt, stuur mij onmiddellijk door naar spoed. Bloeddruk 9 over 5. Dat verklaart veel. Er wordt bloed genomen, ik krijg vocht toegediend en het zal tot de middag duren alvorens ik een kamer krijg. In de loop van de nanamiddag wordt het duidelijk dat er een probleem is met mijn cortisolmedicatie. Als je lichaam moet vechten, bijvoorbeeld tegen een valling, dan produceert de bijnier deze stof. Bij mij dus niet of onvoldoende (ze weten nog niet hoe dat komt en of dat iets met de kanker te maken heeft).
Ik blijf een nachtje te observatie en zo zijn we maandag ondertussen en ik lig ik hier op een bed mijn blog te schrijven. We hebben weer veel bijgeleerd over darmsparende voeding en cortisolcrississen. Ik kijk al uit naar mijn volgend avontuur ;o)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten