Een heel raar gevoel ....

We zijn vandaag 16 april. Siebe en Malin zijn, sinds gisteren, bij hun opa in Hasselt. Kurt is druk in de weer in de tuin en ik verwerk mijn eerste chemo. Die vond afgelopen dinsdag plaats. De fysieke nevenwerkingen vallen goed mee. Wat sneller moe, tintelingen in mijn vingertoppen, een licht onbehagelijk gevoel in mijn buik. Psychisch weet ik het zo niet. Hier zit ik dan thuis voor de volgende vier maand, minstens. De zon schijnt, het is vakantie en ik ga met mijn fiets rustig naar de stad. Ik neem op mijn gemak een bad. Ik strijk een beetje. Ik slaap twee uurkes. Ik stofzuig de living, .... en dat allemaal in een roes van onwerkelijkheid. Is dit vakantie, is dit ziekte. Wat is dit????????  Sowieso een harde confrontatie met mezelf. Het is lang geleden dat ik nog zo bewust bezig was met tijd, met de dingen die ik doe. Alles in vertraging, op het gemak. Een vreemd rustgevend gevoel.