Bittere ernst

Kwart voor drie in de nacht. Dat is tegenwoordig mijn uur van opstaan. Ongeveer vier uurtjes nadat ik mijn ogen voor de eerste maal sluit. Ik overweeg slaappillen want voor iemand die altijd, overal en vooral lang kon slapen is dit toch wel het meeste wennen. Ware het niet dat ik slaappillen associeer met afhankelijkheid en ik wil niet binnen een jaar tot de vaststelling komen dat samen met mijn kanker ook mijn gezond slaappatroon is verdwenen. Dus ik probeer de tijd zinvol in te vullen .... onder andere met het schrijven van mijn blog!

Vandaag mijn tweede chemo. Uitsluitend Taxol. De bloedwaarden waren ok, het gewicht was iets minder en de volledige uitleg van de petscan ook. Blijkbaar had ik die nog niet gehad????? Ik wist dat ze een klier gevonden hadden achter het borstbeen, vandaar ook de bijkomende petscan. Ik wist ook dat 1 van de wachtschieldklieren microscopische kankercellen bevatte. Wat ik niet begreep is waarom dat ze dan geen okselontruiming gingen doen. Als dit chinees klinkt kan onderstaande uitleg een beetje helpen (wat ik hier schrijf is niet wetenschappelijk onderbouwd, gewoon een samenvatting van wat ze mij verteld hebben en hoe ik die informatie interpreteer, als er lezers zijn met meer kennis van zaken laat het mij zeker weten)

• in mijn rechterborst zit een primaire tumor, voor de rest is er in de borst niets te zien (dus geen uitzaaiïngen in de borst)
• De borst staat in verbinding met de okselklieren via één of meerdere hoofdkanalen (de wachtschildklier. Deze werden bij mij verwijderd, ik had er drie, en eentje was positief (het ging om  microscopisch klein cellen, dus geen reden voor een okselontruiming zeiden ze vorige week)
• De okselklieren vormen de poort naar de rest van uw lichaam, op de okselklieren zag men geen uitzaaiïngen en ook niet in de rest van mijn lichaam.
• De MRI vertoonde een klier achter mijn borstbeen die de aandacht trok, een petscan maakte duidelijk dat deze klier ook is aangetast. Deze klier staat in verbinding met de borst via de okselklieren

Dus de vraag die op mijn lippen lag te branden was "waarom geen okselontruiming als er wel een klier verderop in het lichaam is aangetast"? Toen ik het antwoord hoorde had ik al spijt (overkomt me wel vaker) dat ik de vraag gesteld had .... "de kans is groter geworden dat de oksel toch ontruimd zal worden". Op zich goed nieuws, wat weg is, is weg. De keerzijde is dat in sommige gevallen een okselonruiming achteraf  last geeft en bijvoorbeeld dat saunabezoeken in de verre toekomst niet meer kunnen. Afwachten dus. Nog een lange weg te gaan tot september en de hoofdzaak hier en nu blijft dat de chemo zijn werk moet doen. De dokter liet vandaag nog eens duidelijk verstaan dat we te maken hebben met een zeer agressieve vorm van borstkanker. En ik schrijf het even letterlijk omdat het ook één van de weinige keren is dat ik het letterlijk, en met de nodige schrik, kan binnen nemen. Soms lijkt dit één mooi positief verhaal: geen uitzaaiingen, de nevenwerkingen vallen mee, veel steun van vrienden, de zon schijnt, tijd voor mezelf en mijn gezin, ....Maar hier om drie uur in de nacht besef ik dat het bittere ernst is, dat ik nog maar de eerste stappen heb gezet hopelijk richting genezing.