We zijn terug thuis. Fijn! Ik moet wel nog twee dagen binnen blijven en afstand bewaren tot de meisjes. Mijn neutrocyten, of zoiets, zijn te laag. Dat maakt dat ik heel vatbaar ben voor bacteriën en infecties. En laat een school nu net daarvan een broeihaard zijn.
Toch wel vreemd om televisie te kijken in mijn eigen zetel met Siebe en Malin in een andere zetel. Siebe vond er ook maar niets aan. "Zo is TV kijken echt niet leuk" zei ze. Schattig hé! Kan je als mama een groter compliment krijgen? Ik weet dat wij vroeger ook altijd dicht tegen mama aanzaten in de zetel. Zij in de linkerhoek en daar één van ons twee langs. Ook mijn broer, dat is ne echte knuffellaar. Behalve bij zijn zus natuurlijk ;o). En dan schilde mama een appel voor ons en dronk ze van haar fles water. Mama kon liters water drinken op een dag ....
Kurt hoest en niest ook een beetje dus vroeg Malin gisteren "mama mag je deze nacht eigenlijk bij papa slapen?" Goeie vraag! Als ze u naar huis sturen met een monddoekje (zoals bij de Chinesen) en vragen om twee dagen binnen te blijven en niet te dicht bij uw kids te komen, dan zal slapen bij den hond ook niet echt de bedoeling zijn. Ik heb een heerlijke nacht gehad op Malin haar kamer en Kurt heeft het bed gedeeld met een wroetende Malin.
Normaal gezien had ik vandaag chemo maar die is uitgesteld omdat mijn bloedwaarden dus niet goed waren. Aan de ene kant ben ik blij. Het geeft me extra tijd om te recupereren, aan de andere kant vertraagt dat het genezingsproces. En dat is wel lastig om mee om te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten