De frangipannekes van Lotus

Vrijdag, 24 april 2015. Wat een dag, wat een week .... de ene dag al zonniger dan de andere. Nog steeds niet te warm. Ideaal! Een klimaat waar ik blind voor zou tekenen. Het is al een paar dagen stil op de blog. Mijn misselijkheid en vermoeidheid hebben hier ongetwijfeld mee te maken. Ik wou dat ik nog steeds kon schrijven dat alles koek en ei is. Helaas dat is het niet. En vermits wat je aandacht geeft groeit, ga ik er ook niet teveel woorden aan vuil maken: het is even heel kut om ziek te zijn. Wat maakt het leven dan nog steeds mooi? De kleine dingen. Hoe melig is dat? Maar het is wel waar. Bijvoorbeeld gisterenavond  zelfgemaakte frieten met biefstuk, sla en zelfgemaakte mayonaise. Of een banaan met grenadine, een klein bolleke ijs en muizenstrontjes. Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig. Als je behoorlijk wat misselijk bent op een dag en het elke keer een verassing is hoe en of  je eten zal smaken, is het gewoon hemels om vast de stellen dat iets proeft zoals je geleerd hebt dat het proeft. En niet zoals met het frangipanneke deze week. Man wat had ik daar een zin in totdat ik mijn eerste hap nam en tot de vaststelling kwam dat de smaak zoals ik ze mij herinner er niet was. Je probeert nog een tweede keer want je verstand vat dit niet. Maar het resultaat blijft ongewijzigd. Dus daar liggen ze nu in de kast (enfin ondertussen in de maagjes van mijn kids) dé frangipannekes van lotus!