Siebe is op kamp in Overpelt. Malin vertrok vandaag met de trein naar opa. Me time! Ik geniet van de kleine dingen en bovenal van lekker eten. En dan heb ik het niet meer over rijstkoeken, die fase is voorbij. Tegenwoordig staan er smaakvollere culinaire hoogstandjes op het menu. De afgelopen dagen heb ik mezelf overtroffen wat eten betreft. Ik maak het ene slaatje na het andere en verorber het met smaak. Zo verwen ik mezelf in de ochtend met een kom gevuld met flinter dun gesneden appel vermengd met lauwwarme geitenkaas en kaneel. Iets waar ik vroeger niet in slaagde lukt me plots wel. Eten op smaak brengen. Wat nog steeds zoveel wil zeggen als vraag aan Kurt welke kruiden erbij moeten en voer uit. In die zin is er niets verandert tov vroeger behalve dat het nu een smaakvol resultaat oplevert. (Je leest het goed: vroeger dus niet!) Het blijft fenomenaal hoe mijn lichaam positief op deze gezonde voeding blijft reageert. Niet onlogisch toch had ik dit nooit kunnen denken. Ik kom dan ook van ver.
Wij aten thuis bij (bijna) alles mayonaise. Enkele voorbeelden een worstje met appelmoes, aardappelen EN mayonaise. Wortelpuree met cordon blue EN mayonaise. Soms stond er zelfs banaan met haring, ketchup en mayonais op het menu. Dat was dan meestal op woensdagmiddag en die haring kwam dan van bij Quetin. Heerlijke nostalgie. Mama kookt ook graag met room, boter, eieren. Ik kon uitkijken naar biefstuk met frietjes en een overheerlijke saus met ketchup en één of ander sterke drank erin. Ik denk dat het grand marinier was. Daar bakte ze dan ui-ringen bij. Of de smeuïge puree met knakworstjes en zuurkool EN mayonais of course.Op 28 jarige leeftijd leerde ik Kurt kennen en heeeeeeeeeeeel langzaam drukte hij met scha en schande zijn stempel op ons eten. Eten dat in de loop der jaren gezonder en gezonder werd. Al was het maar omdat de courgetten uit onze eigen tuin kwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten