Zondag, 16 augustus 2015. Hoe moe kan een mens zijn? Uitslapen tot elf om vervolgens om half één terug je bed in te gaan tot een uur of half vijf. Als de voorlaatste chemo hetzelfde patroon volgt als de twee anderen zal het er niet beter op worden morgen. Mupke, mijn nicht, was afgelopen week meer naar de chemo gegaan. Toch wel fijn zo een hele dag gezelschap. En wat een luxe.... uitgehaald en terug gebracht na de chemo. Die voor een keer heel vlot liep. Om drie uur was is al klaar. In het verleden was ik niet voor zes uur het borstcentrum uit.
Er zijn ondertussen nieuwe onderzoeken ingepland. Een echo en een petscan. Vooral die laatste is spannend.... dan zal ik weten of de chemo ook zijn werk gedaan heeft op de aangetaste klier die ze gevonden hebben en in welke mate. Vervolgens zal er terug een afspraak komen met het specialistenteam om te kijken wanneer ze gaan opereren en hoe. Ik zit een beetje op hete kolen ... ik vind het lastig nog niet te weten wanneer. Ik heb vorige week nog wel met de oncoloog gebeld maar het blijft mij allemaal te vaag. Ik wil kunnen plannen ... vooral een vakantie met Kurt, Siebe en Malin. Met een beetje geluk halen we het allerheiligenverlof en kunnen we dan een korte citytrip meepikken. Mama zou zeggen dat ik geduld moet hebben en de boel niet kan forceren. Gelijk had ze, heeft ze nog steeds....
De meisjes zijn sinds donderdag terug van hun scoutskamp. Tot gisteren lag mijn huis nog vol hoopjes was, die ik dit weekend fijntjes tussen het slapen door heb weggewerkt. De strijkdienst mag maandag de rest doen want binnen een week vertrekken we naar de zee. Meteen ook het einde van de vakantie, het begin van een nieuw schooljaar. Het is voorbij gevlogen ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten